65 Μικράς Ασίας ενθυμήματα και κειμήλια άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί». Η επέτειος των εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή υπαγορεύει να θυμόμαστε πάντοτε όλους όσοι μαρτύρησαν, έμειναν άταφοι, άκλαυτοι, χωρίς καντήλι. Το πλούσιο παρελθόν της γης που γέννησε μεταξύ άλλων τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τον Σεφέρη ας αποτελεί τον οδοδείκτη για να συνεχίσουμε να κρατούμε ζωντανό το παρελθόν, τις ρίζες και την ιστορία μας στο πέρασμα του χρόνου. Η διατήρηση της μνήμης της παλιάς και νέας γενιάς της Μικρασίας, του Πόντου, της Σμύρνης, της Εφέσου και της Αλικαρνασσού, της Αμάσειας και της Αλλάγιας, η μνημόνευση των αλησμόνητων πατρίδων αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο μνήμης για τις γενιές που πέρασαν και τις γενιές που θα ’ρθουν. Σήμερα, στην «πολιτισμένη εποχή μας», πλανώνται χιλιάδες ρακένδυτα, απέλπιδα κορμιά προσφύγων, ζητώντας μια σπιθαμή γης για να ακουμπήσουν. Πολλοί χάνονται από γης, θύματα των πολιτικών παιγνιδιών των Μεγάλων Δυνάμεων και των μικροπολιτικών χαμερπών ανθρώπων… Και εμείς σήμερα που διακυβεύεται η μοίρα μας ως Ελληνισμού στη Νήσο Κύπρο, αγωνιζόμαστε να κρατηθούμε, ως άλλοι Ανταίοι, πατώντας γερά στη γη που μας γέννησε και μας ανέθρεψε. Η Μνήμη πονεί αλλά και παρηγορεί: Ένα σκοτεινό ιερό η μνήμη. Η παρουσία των αιώνων η μνήμη. Μια σκεπή που αγγίζει τη γη. Στη δροσιά της καταφεύγουμε ν’ απαλλαγούμε από το βάρος της αβύσσου. (απόσπασμα από το ποίημα Η ΜΝΗΜΗ της Μόνας Σαββίδου – Θεοδούλου) Ολοκληρώνοντας, εκφράζω θερμές ευχαριστίες σε όλους τους συντελεστές, οι οποίοι με αγάπη και αφειδώλευτο μεράκι εργάστηκαν για την οργάνωση και το στήσιμο της πολύ ενδιαφέρουσας έκθεσης. Εύχομαι τα σχολεία να δράξουν την ευκαιρία και να την επισκεφθούν, ώστε οι νεαροί να δουν από κοντά τα κειμήλια και τα ενθυμήματα, να βιώσουν έτσι νέες εμπειρίες και να προσλαμβάνουν νέες εικόνες ως ιερά παρακαταθήκη των προγόνων της μαρτυρικής Μικράς Ασίας.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=