58 Μικράς Ασίας ενθυμήματα και κειμήλια σιατικού κόσμου, στερεώνει και χαρακτηρίζει το ήθος αυτής της άσβεστης μνήμης. Κρατάμε και μεταφέρουμε στο μέλλον το νήμα που μας ενώνει με την κοσμογονία και την πολιτιστική δημιουργία της Ιωνίας, της Πόλης, της Καππαδοκίας, του Πόντου… Ο συλλογικός τόμος με τίτλο «Μνήμη Μικρασίας, 100 χρόνια», αποτελεί μια σημαντική συμβολή στην προσπάθειά μας να κρατήσουμε τη μνήμη και να μεταφέρουμε και στο μέλλον τη δημιουργική πνοή και το πολύτιμο αποτύπωμα πολιτισμού του κόσμου της Μικρασίας. Χαιρετίζω την πρωτοβουλία της Επιτροπής Εκδηλώσεων Μνήμης Μικρασιατικού Ελληνισμού 1922-2022, να παρουσιάσει αυτό το απάνθισμα ποίησης, πεζογραφίας, επιστολών και αποσπασμάτων ημερολογίου, μέσα από το περιοδικό «Ακτή». Μέσα από τα κείμενα αυτού του τόμου ζωντανεύουν η Σινώπη του Πόντου, η κοσμοπολίτικη Σμύρνη, το στολίδι που ήταν το Αϊβαλί, η Προύσα στον δρόμο του μεταξιού, το Αϊδινί, τα Βουρλά, η Μαγνησία του Σιπύλου, η ξακουστή Πέργαμος… Μέσα από τα μάτια της ψυχής η λογοτεχνική γραφή, με ποιήματα και πεζογραφία, μεταφέρει μνήμες και βιώματα των ανθρώπων. Όμορφες στιγμές ενός ανέμελου κόσμου, αλλά και μαύρες ώρες του ολέθρου, της καταστροφής και του βίαιου ξεριζωμού. «Όσα ακολουθούν συνιστούν ταπεινό μνημόσυνο, μνημόσυνο αγάπης για όλους τους αδικοχαμένους. Μνημόσυνο για τους χαμένους αδελφούς μας. Αλλά και μνημόσυνο για τη χαμένη γη των Ελλήνων», γράφει ο Νίκος Ορφανίδης στον τόμο «Μνήμη Μικρασίας, 80 χρόνια». Σήμερα, στα εκατό χρόνια, δεν μπορεί να μη θυμηθούμε όσους μαρτύρησαν, έμειναν άταφοι, άκλαυτοι, χωρίς καντήλι… Μνήμες οδύνης, αφού όπως έγραψε ο Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης «ο άνθρωπος έχει ρίζες κι όταν τις κόψουν πονεί». Έκοψαν τότε βάναυσα τις ρίζες των Μικρασιατών, αλλά εκείνοι, με ασύλληπτο πόνο αλλά και βουβή αξιοπρέπεια και σθένος ψυχής, βρέθηκαν και ρίζωσαν αλλού. Σήμερα, έναν αιώνα μετά, συνειδητοποιούμε και καταγράφουμε ότι μέσα από τον ανείπωτο πόνο και το ανθρώπινο δράμα ο κόσμος εκείνος ανασυντάχθηκε, στάθηκε όρθιος και συνέχισε την παράδοση ειρηνικής δημιουργίας. Διάσπαρτος σε περιοχές της Ελλάδας, αλλά και στην Κύπρο, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσα από δοκιμασίες, στερήσεις και θυσίες, ο μικρασιατικός Ελληνισμός συνεχίζει δημιουργικά την πορεία του. Στάθηκε στα πόδια του και επιβίωσε, κρατώντας πάντα το νήμα της μνήμης, όλα όσα οι άνθρωποι έφεραν μέσα στην ψυχή και τη συνείδησή τους. Μεταφυτεύοντας πολύτιμες πολιτιστικές καταβολές, επηρέασε και το πρόσωπο και την οντότητα του σύγχρονου ελληνισμού. Συνειδητοποιούμε ότι οι Μικρασιάτες πρόσφυγες όπου βρέθηκαν πρόσφεραν περισσότερα από όσα τους προσφέρθηκαν.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=