32 Μικράς Ασίας ενθυμήματα και κειμήλια Νίκος Ορφανίδης ΠΑPΘEN ἢ TO ΠOYΛI ΣTHN ΑYΛH ΣOY Ἀπὸ τὴν Πόλη ἔρχεται πουλὶ κονεύει στὴν αὐλή σου κάθεται ψηλὰ στὸ παραθύρι σου φωλιάζει στὴν ποδιά σου σκύβει στὸν ἄσπρο κόρφο σου βγαίνει ψηλὰ στὸ κυπαρίσσι. Ἀπὸ τὴν Πόλη ἔρχεται πουλί. Kι ἐσὺ κατεβαίνεις στοὺς δρόμους οἱ ἀντένες τῆς τηλεόρασης σοῦ κρύβουν τὸ φῶς οἱ εἰκόνες τῆς πόλης χαμένες κι ἡ πόλη ἄφαντη φῶτα τυλίγουν τὸ σῶμα σου ἕνα σύννεφο κατηφορίζει τραυματισμένο τοὺς δρόμους παίρνει κλαίγοντας τὶς λεωφόρους τ’ οὐρανοῦ ἐσὺ φορᾶς τὸ ἄσπρο σου φόρεμα νύχτα γυρνᾶς στὶς πολεμίστρες τοῦ κάστρου καὶ τὸ πουλὶ ἀκίνητο στὸ κυπαρίσσι πιάνει ἕνα θρῆνο ἀτέλειωτο ἐσὺ περνᾶς στὸν οὐρανὸ τὸ πουλὶ σὲ παρακολουθεῖ μοιρολογώντας φέρνει γραφή κρυμμένη στὰ φτερά του φέρνει φτερὰ δέντρων στὸ σῶμα του παίρνεις τὸ δρόμο τῆς αὐγῆς τὸ δρόμο τῶν κυμάτων καὶ τὸ πουλὶ ἀκίνητο καὶ τὸ πουλὶ νεκρὸ στὸ παραθύρι τῆς νύχτας. Ἀπό τὴν Πόλη ἔρχεται πουλὶ φέρνει γραφὴ κρυμμένη στὰ φτερά του κι οὐδὲ στὴν ἄμπελον κονεύ’ μηδὲ στὸ περιβόλι κονεύει στ’ ἄγριά σου μαλλιὰ κονεύει στὰ φτερά σου. Ἀπὸ τὴν Πόλη ἔρχεται πουλὶ κονεύει στὴν αὐλή σου κάθεται ψηλὰ στὸ κυπαρίσσι σου κάθεται βαθιά μές στὰ μαλλιά σου μὲ μιὰ φωνὴ παράξενη μ’ ἕνα παράξενο ἄσμα κλαίει μονάχα καὶ θρηνεῖ N’ ἀοιλλῆ ἐμᾶς νὰ βάϊ ἐμᾶς ἡ Pωμανία πάρθεν.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=