26 Μικράς Ασίας ενθυμήματα και κειμήλια ΒΟΔΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ* Στις πεντελίσιες φλέβες τους κυλούσε του χορταριού το καθαρό χρυσάφι. Και πού να φανταστούν τα ζωντανά με τους μεγάλους οφθαλμούς της Ήρας πως πιλαλούσαν τσέτες το κατόπι τους να κατακόψουν το λιοβασίλεμα που μέσα τους ανθούσε. Γοργά τ’ αφεντικά σε βάρκα στριμωχτήκαν, τους πήρε αρόδο το φευγιό, καθώς η νύχτα κοίμιζε το βουνό κι ακινητούσε ο γρύλος. Από κοντά οι γελάδες ακλουθούσαν. Βρεγμένες ως την άκρη της κοιλιάς πασκίζανε να μπουν στο ψαροκάικο χωρίς διάβρωση αισθημάτων, στ’ όνομα υποταγής στο σύνηθες καθήκον. −Καημένες φίλες μου, αχ, γυρίστε πίσω! Με το μικρό σας όνομα σας κράζω, γυρίστε, το θολόνερο αγριεύει. Τα ύστατα κεφάλια σας μονάχα, καλές μου, να χαϊδέψω, πριν αλγεινή τη μοίρα αντιληφθείτε και βγείτε, ωσάν ανάγλυφα ζωφόρου υποταγμένα πίσω στη στεριά. [«Ηλίου και Σελήνης άλως» (Ίκαρος, Αθήνα 2017)]. * Δες αναφορά Χριστόδουλου Δανιηλίδη, Ημερολόγιο 2016, Σύνδεσμος Μικρασιατών Κύπρου, σ.150, για το φευγιό μιας ομάδας προσφύγων με ψαροκάικο από την Απολλωνιάδα και για τα ζώα τους που μάταια τους ακολουθούσαν.
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=