13 Μικράς Ασίας ενθυμήματα και κειμήλια εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη φονική πυρκαγιά της Σμύρνης και τον βίαιο ξεριζωμό του Ελληνισμού της Μικρασίας που υπήρξε κορύφωση μιας συστηματικής όσο και απάνθρωπης επιχείρησης «εθνικής εκκαθάρισης» από τους Νεότουρκους και το κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ. Το 2022, έτος μνήμης για τον Ελληνισμό και τον πολιτισμό της Μικρασίας. Μετά από τρισχιλιετή λαμπρή παρουσία στα χώματα της Μικρασίας, οι Έλληνες και χριστιανοί ορθόδοξοι ξεριζώθηκαν και αποδιώχτηκαν από τη γη εκείνη που τους γέννησε και που την ανάστησαν. Έτος μνήμης, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για σειρά καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, εκθέσεων, συνεδρίων και σχολικούς διαγωνισμούς. Για να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορεί οι τόποι εκείνοι να κατακτήθηκαν, αλλά οι μαρτυρικοί πρόσφυγες που έχασαν διαμιάς τα πάντα, κράτησαν κι έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό, το ανθρώπινο πρόσωπο και τον μοναδικό τους τρόπο. Όπου κι αν βρέθηκαν κατατρεγμένοι πρόσφεραν πολύ περισσότερα από όσα τους δόθηκαν. Δεν μπόρεσαν να τους αποστερήσουν τον πολιτισμό και την παράδοσή τους που τόσο πολύ συνέβαλε στη δημιουργία του σύγχρονου νεοελληνικού προσώπου. Αυτή ήταν η εμπειρία και της Κύπρου ως τόπου υποδοχής του μικρασιατικού Ελληνισμού. Κρατάμε ζωντανή τη μνήμη και τη συνείδηση. Έχουμε επίγνωση ότι με τον κεμαλικό σχεδιασμό τα θεμέλια του σημερινού τουρκικού κράτους κάθονται πάνω στα αποκαΐδια της Σμύρνης, της κοσμοπολίτικης εκείνης πολιτείας-στολιδιού της Μεσογείου, που την έλεγαν και «Παρίσι του Λεβάντε». Κρατάνε οι ρίζες της σημερινής Τουρκίας στις βάρβαρες και απάνθρωπες γενοκτονίες των Ελλήνων (1912-22), των Αρμενίων (1915-17) και των Ασσυρίων-Χαλδαίων (1922-25). Ανατρέχοντας όμως στο σαράκι του εθνικού διχασμού, σε ανάδρομες κινήσεις και τυφλές επιλογές την ώρα της μεγάλης κρίσης, έχουμε ανάγκη και για περισυλλογή και αναστοχασμό. Η Μικρασία, ένας τόπος κι ένας ολόκληρος κόσμος που για χιλιετίες έσφυζε από ζωή, ανέδυε λάμψη ειρηνικής δημιουργίας και αναδείχτηκε ως κοιτίδα του ελληνικού και πανανθρώπινου πολιτισμού. Την περιέγραψαν ως «πρώτο κεφάλαιο στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού». Οι δυο πυλώνες του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού, φιλοσοφία, ορθολογισμός και επιστήμη, από τη μια και χριστιανισμός από την άλλη, ρίζωσαν πρώτα εις «τάς ἐν τῆ Ἀσίᾳ πόλεις Ἑλληνίδας» (Ξενοφών). Εκεί έλκουν την καταγωγή
RkJQdWJsaXNoZXIy Mjg0OTI=